Knoop in mijn buik# zo’n kleine grote jongen die heel stoer doet, maar ondertussen al 2 x heeft gevraagd, ‘hoe lang duurt het ook alweer mam, dat je zoveel moet werken?’# Zucht…….. # Antwoord van manlief Rob: ‘ha ha, dat maakt hem sterker, als hij merkt dat hij het zelf kan, komt goed mama!’ # Help mama heeft weer een baan!
‘Elk nadeel heb se voordeel’
Nu heb ik het ons best moeilijk gemaakt om van niets meteen maar naar 32 uur in de week te gaan. Maar…. het heeft een eindtijd. Zes weken knallen voor een leuk project dat moet toch lukken dachten Rob en ik. En dat gaat lukken maar…… Dan mis je in de eerste week meteen de diploma uitreiking van Jelle, voor zijn City Trainer Junior, is er minder tijd om ’s middags samen huiswerk te maken, heeft hij nu een huissleutel en Iphone op zak en moet hij zelf naar gitaarles fietsen, ben ik niet thuis als de compoweek van Nienke begint, en is er niet altijd iemand thuis als ze thuiskomt na een dag hard werken op school. En ik hoor haar nu denken….. “Dan kun je tenminste ook niet elke middag zeuren over de rommel op mijn kamer”. Ha ha ha, het heeft zo zijn voordelen. Als dan aan het eind van de eerste week de grootse schade is dat Jelle te laat was voor zijn gitaarles en dat de container niet buiten is gezet; hebben we het echt goed gedaan allemaal.
A4-tje wordt heilig, papa kookt
Wat ons allemaal helpt is het A4-tje wat elke avond wordt geschreven voor de dag erop. Hierop komen alle namen, ieder in zijn eigen kleurtje, wat er van iedereen wordt verwacht en hoe laat, en wanneer iedereen weer thuis is. Voor Jelle is dit heilig, het geeft ons allemaal rust. Opvallend vaak staat voortaan onderaan het lijstje: ‘Papa kookt vandaag’. Papa krijgt er ook zomaar een aantal nieuwe taken bij. Maar ik moet eerlijk bekennen, het lijkt hem makkelijk af te gaan. Als ik dan ’s avonds om 7 uur thuis kom via een koud, miezerig, druilerig station, en ik zie dat hij speciaal voor mij de haard heeft aangestoken en alle kaarsjes, tja……
Sportshirt uit de vuile was, boeien…. een eerlijke motivatie!
Mijn eerste “vrije” vrijdag liep niet helemaal zoals ik deze had voorgesteld. Ik had er zo naar uitgekeken de hele week. In mijn hoofd werd het lijstje voor die dag al langer en langer met als gevolg dat ik reuze gefrustreerd raakte van alles wat ik niet meer zou kunnen doen die dag. Daar heb ik van geleerd, wegstrepen die hap, een stofje in huis meer of minder maakt niet uit, net zoals een sportshirt uit de vuile was moeten trekken en.. en… en…. Dan denk ik weer even aan die man die ik deze week aan de telefoon kreeg. Hij had gesolliciteerd als postbode bij PostNL, zijn motivatie…… “In de ochtend ben ik druk met de zorgtaak die ik heb voor mijn vrouw. Zij kan zelf niets meer en is aan haar bed gekluisterd. Het lijkt mij heerlijk om dan in de middag naar buiten te kunnen gaan, even mijn koppie leeg en mijn nieuwe dorp en haar bewoners beter leren kennen”. Ohhh wat gun ik deze man, deze baan. Natuurlijk wordt hij door mij uitgenodigd voor een vervolggesprek. Ik hoop dat hij straks lieve dorpsbewoners tegenkomt op zijn dagelijkse ronde en dat ze veel mooie verhalen kunnen delen.
Net als boerin ‘Aantje’ Zij had twee maanden terug op dezelfde baan gesolliciteerd maar had toen aangegeven toch geen interesse te hebben. Toen ik vroeg wat de reden is dat zij nu weer solliciteerde…. “t Het mooi wets”, “we hebben definitief besloten om vanaf december niet meer zelf te gaan melken, dus ik heb straks tijd over”. Ha ha ha, heerlijk hoe je een beeld vormt bij de persoon die je aan de lijn krijgt. Verhalen, ik vind ze dus ook aan de telefoon. Het is alleen een beetje lastig om elke ochtend met mijn tafeltje in de overvolle trein te stappen, dus het tafeltje blijft even thuis.
Zoooo herkenbaar! Succes met je nieuwe baan!
Lieve Samen tafelen ! Weet niet of ik je naam mag noemen… wat een herkenbaar verhaal. Nieuwe week nieuwe kansen en uitdagingen. Fijn dat je een (tijdelijke) job hebt gevonden! Enjoy alle bijzondere momenten die op je pad komen en blijf zoals je bent! Een warm mens liefs
Tuurlijk mag je mijn naam noemen. Bedankt voor je mooie woorden. Nu snap je ook waarom je mij niet meer op het schoolplein ziet 😉
Gisteren ook al met mijn lieve neef besproken: ik kom hem graag een keer van school halen voor een middag bij ons.
Wat een ongelofelijk leuke website heb je!…En wat vond ik het voor je leuk om te horen dat je een nieuwe uitdaging/ervaring op gaat doen. Ik wil je daarbij heel veel succes en plezier toewensen. Het ga je goed en wellicht zien wij elkaar nog ergens in de toekomst… 🙂
Dat zou leuk zijn! Ik wens jou alles wat goed is en waar je gelukkig van wordt. Stuur een uitnodiging voor je volgende stuk. Dan kom ik; zou ik echt leuk vinden!