Soms is een moment ‘te’ mooi….

Soms is een moment gewoon ‘te’ mooi…..

Herken je dit?

En dan is daar zo’n schijnbaar gewoon moment. We zaten met z’n vieren in ‘onze’ strandtent. Nienke en Jelle hebben een geweldige ‘Beachcamp dag’ gehad en zitten heerlijk, moe maar voldaan, samen onderuit gezakt in de sfeervolle lounge kussens. Rob en ik hebben die dag een lange strandwandeling gemaakt en zitten met hetzelfde gevoel in de kussens; moe maar voldaan met de blote voetjes omhoog. De zon schijnt, de lucht is blauw, het ruisen van de golven geeft mij rust. Ik zie Rob, Nienke en Jelle met rozige wangen naast mij zitten. Het is zo’n moment van puur geluk en de tranen springen in mijn ogen; van geluk! Ik heb zo bewust genoten van dat moment.

Kids op zeilkamp, tijd voor elkaar

Rob en ik hadden deze vakantie veel tijd voor elkaar. In onze eerste vakantieweek gingen Nienke en Jelle allebei op zeilkamp, bij de ‘Morra’ in Friesland. Voor Jelle de eerste keer dus best spannend. Dit betekende dat wij ineens 6 dagen voor onszelf konden invullen. Heerlijk was het, samen 2 dagen zeilen, een luxe saunadag met overnachting en een spontane ontmoeting met familie. We hebben genoten! Maar het was ook heerlijk toen we weer in Friesland waren en de zonverbrande snuitjes met vermoeide ogen van de kids zagen met hun spannende en stoere verhalen. We gingen direct door, met de boot naar Texel. Twee weken kamperen. De auto overvol.

We hadden een geweldige plek, midden in de duinen in de natuur.

Meteen al bij aankomst zagen we de konijntjes weg springen van onze plek. En op dat moment werd ik overvallen door gedachten aan mijn vader. De gedachten en herinneringen waren er continue. Steeds dacht ik: ‘oh… dit had hij leuk gevonden’ of ‘deze foto zou hij leuk gevonden hebben’ of ‘verdorie nu kan ik geen berichtje sturen om onze avonturen met hem te delen’. Ik was verdrietig en van slag. Bij de tent hoorden we de branding ruisen. Normaal geeft het strand, de zon en het geluid van de golven mij rust. Maar nu blijft alles juist hangen door dit geluid. Aan de ene kant vond ik het niet erg want ik vond dat papa mijn verdriet ‘verdiende’. Maar aan de andere kant was er ook het hier en NU. Een heerlijke en zeer bijzondere kampeerplek, heuvel over en we stonden op het strand, Rob, Nienke en Jelle, vakantie, genieten samen, spelletjes ’s avonds in de tent, de schapenboerderij en nog zoveel te ontdekken op dit mooie eiland.

Ik zat mijzelf in de weg

Ik heb mijn schriftje gepakt en ben gaan schrijven vanaf het moment, bijna een jaar terug, dat de dag zo mooi begon. De trouwdag van vrienden, die eindigt aan het bed van mijn vader in een ziekenhuis in Nijmegen. Alles schrijf ik op en ik realiseer mij dat ik graag iets wil delen. Wat ik heb gemerkt is dat, vooral in de eerste weken en maanden, je naasten, familie en vrienden heel goed op je passen en je in de gaten houden. Dat geeft een heel fijn gevoel. Er is altijd wel een schouder waar je tegenaan kunt leunen zichtbaar. Op een gegeven moment gaat voor iedereen het leven weer door maar voor jezelf voelt dat net even anders. Je merkt dat je soms die schouder nog zo ontzettend nodig hebt. Natuurlijk is deze schouder nog steeds aanwezig, alleen is deze niet continue in beeld.

Het enige wat je nu zelf even moet doen is erom vragen.

Geef aan dat je even wat steun kunt gebruiken en die schouder is er weer, direct! Zonder probleem. Je moet jezelf alleen realiseren dat jouw naasten er net even anders instaan en dat ze niet altijd aan jou kunnen zien wat jij op dat moment nodig hebt. Door het aan te geven, geef je hun ook de kans om jou te helpen! Gelukkig heeft Rob brede en fijne schouders. Ik besef mij weer hoeveel geluk ik heb met zo’n fijne groep mensen om mij heen. Je moet blijven genieten met elkaar, blijven lachen met elkaar, blijven proosten met elkaar, blijven delen met elkaar en vooral veel mooie momenten beleven met elkaar.

Ik zat in ‘onze’ strandtent, op precies dezelfde plek. Vandaag was er weinig zon, de lucht was grijs, en ik had het koud. Maar dan een paar dagen later…. is daar zo’n moment. We zaten met z’n vieren in ‘onze’ strandtent. Nienke en Jelle hebben een geweldige ‘Beachcamp dag’ gehad en zitten heerlijk, moe maar voldaan, samen onderuit gezakt in de sfeervolle lounge kussens. Rob en ik hebben die dag een lange strandwandeling gemaakt en zitten met hetzelfde gevoel in de kussens; moe maar voldaan met de blote voetjes omhoog. De zon schijnt, de lucht is blauw, het ruisen van de golven geeft mij rust. Ik zie Rob, Nienke en Jelle met rozige wangen naast mij zitten. Het is zo’n moment van puur geluk en de tranen springen in mijn ogen; van geluk! Ik heb zo bewust genoten van dat moment.

En vanochtend? Vanochtend hoorde ik de vogels weer fluiten, zij deden hun best om er voor mij een mooie ochtend van te maken. De zon scheen en er was een leuk nummer op de radio… Mijn dag begon goed. En NU, NU moet ik als een gek nog door mijn huis heen om het gezellig te maken voor het weekend. Het is wel duidelijk dat ‘poetsen’ niet vaak bovenaan mijn lijstje staat 😉 Morgen een gezellige dag met de yoga ‘meiden’ en zondag de ‘schone’ familie weer zien. Proosten op opa Wybe en genieten van elkaars vakantieverhalen. Ik heb er zin in!

Ik wens jullie een mooi weekend. Ontdek de mooie momentjes en geniet ervan!

X Conny