Te koud, te nat en te donker?, paradijs in Frankrijk

Winter in de Minervois

Er zijn 2 periodes in het jaar dat je niet in de Minervois moet zijn zegt men. Juli-augustus omdat het dan te heet, te droog en te druk is. Ik ben het er eigenlijk niet mee eens. Het kan mij niet warm genoeg zijn! En druk? Ach, wat is druk? In de Randstad is het druk, valt dus wel mee hier. En januari en februari want dan is het te koud, te nat en te donker. De winter hier heeft ook zijn prachtige momenten. Het begint al als de druiven allemaal binnen zijn, de blaadjes verkleuren in prachtige rode en bruine bladeren totdat ze vallen. Op dit moment zijn ze alweer bezig met het nieuwe jaar, de takken worden teruggesnoeid zodat er weer nieuwe druifjes kunnen groeien. Klaar voor het nieuwe seizoen.

En die natte, donkere dagen worden afgewisseld met heldere, koude dagen met prachtige blauwe luchten en zo’n helder licht. Zo kan het de ene dag 2-3 graden zijn, de volgende dag is het weer 13 graden. Ik geniet er nog elke dag van! Langzaam zie je de toppen van de Pyreneeën wit worden. Zijn de luiken in de zomer dicht om de warmte buiten te houden, nu zijn ze dicht om de kou buiten te houden. De mensen trekken zich terug in de huizen, bij de houtkachel of voor de open haard. Het ruikt hier heerlijk nu. Ook wordt deze periode gebruikt om de sociale contacten weer aan te scherpen.

‘TGIF Lunchclub’

Zo ook wij. In de zomer te druk met werken, nu even helemaal niks. Ik moet zeggen, het is even wennen maar ook super heerlijk. Bijkomen, bijlezen, Netflixen en socializen. Vorig  jaar zijn we begonnen met de ‘vrijdagmiddaglunches’. Met z’n viertjes, klein groepje, afwisselend bij elkaar de vrijdagmiddag gebruiken om lekker te eten en bij te kletsen. Vooral de tijd te nemen om te genieten. Dit jaar doorgezet maar inmiddels omgedoopt tot de ‘TGIF lunchclub’ en met veel meer mensen. Iedereen neemt in ieder geval iets te drinken (wijn dus) mee, soms ook iets te eten. Zo waren wij afgelopen vrijdag aan de beurt. Een groep van 9, onze collega Kate, (ze noemt zichzelf Europeaan), Jane (Guernsey), Alison en Chris (een hippiestel uit Californië), Bob (een kunstenaar uit Engeland), Jean Claude ( een gepensioneerde Franse visagist die jaren in Amerika heeft gewerkt) en zijn vriendin Elena (New York). En omdat koken onze passie is en we na lange tijd weer eens voor een groep konden koken, hadden we een menu bedacht met allemaal kleine gerechtjes.

‘Filet mignon en croûte’

We begonnen met wat charcuterie, foie gras en carpaccio-lollies. Gevolgd door een pasta met creme fraîche, parmezaanse kaas en wat geschaafde truffel uit ons dorp. Hierna een ‘vis en papillotte’. een stukje witvis met een scheutje witte wijn, prei, gember, pepertje en limoen ingepakt in aluminiumfolie uit de oven. Jammer dat ik er geen geur bij kan doen! Als vleesgerecht hadden we een ‘Filet mignon en croûte’. Varkenshaas op een champignonmengsel ingerold in bladerdeeg. Het recept zal ik erbij doen! recept filet mignon en croute Afsluitend uiteraard een kaasplateau bestaande uit een romige geitenkaas, een Tête de Moine uit Zwitserland en een stuk Old Rotterdam waar je echt mee scoort hier! Koffie en cake als dessert en inmiddels alweer 17.00u! Dat is toch heerlijk!

Vive la vie!

En dan heb ik het niet eens over de wijn gehad! 3 wijnkenners aan tafel maakt het allemaal een stuk interessanter en veelzijdiger zal ik maar zeggen. Alles moet natuurlijk geproefd worden, met en zonder eten, één druivensoort uit verschillende gebieden en ga maar door. Weinig activiteiten verder die dag. Maar dat is ook de bedoeling van deze lunches. De tijd ervoor nemen en gelukkig ook hebben. En dat het dan buiten koud, nat en donker is, is dan helemaal niet erg! Vive la vie!